Για τον Στέλιο, που βιάστηκε να φύγει...
Η ιστορία με τον καρκίνο στον πνεύμονα
Απρίλιος 2015 βόλτα στο Φλοίσβο |
Ο γιατρός όμως επέμενε κ πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε τις υπηρεσίες επεμβατικού ακτινολόγου για μια "παρακέντηση" από την πλάτη στον πνεύμονα για δείγμα. Ένας από τους καλύτερους μας είπε, είναι ο Λουκάς Θάνος στο Σωτηρία.
Κι αρχίζουν οι ταλαιπωρίες: Διπλή λήψη δείγματος κι επιπλοκή: πνευμοθώρακας κ υποδόριο εμφύσημα... Στη Θωρακοχειρουργική του Σωτηρία 10 μέρες! Αποτέλεσμα βιοψίας: Αρνητικό!
Σεπτέμβριος 2015 στο πλοίο για την Κρήτη |
Στον χειρουργό του Σωτηρία (Κ. Βάχλα) πήγαμε για να το δει κ άμεσα μας έστειλε στον διευθυντή της 9ης Πνευμονολογικής Κλινικής (Π. Δεμερτζής) ο οποίος τον προγραμμάτισε άμεσα για δεύτερη βρογχοσκόπηση. Την έκανε (με μεγάλη ταλαιπωρία). Το αποτέλεσμα: Αρνητικό + Ύποπτο έγραψαν. Ο γιατρός όμως μας είπε "είναι καρκίνος". Επανάληψη της βρογχοσκόπησης σε μια βδομάδα (γιατί πρέπει να έχουν τα αναλυτικά στοιχεία του καρκίνου για να ξεκινήσουν θεραπεία) που όμως κ πάλι δεν κατάφερε πολλά, άσε που είχε μια μεγάλη αιμορραγία! Το αποτέλεσμα κ πάλι: Ύποπτο!
ο καρκίνος |
Στην 3η Πανεπιστημιακή Κλινική, στο Ογκολογικό στην γιατρό Α.Χαρπίδου πήγαμε την ίδια μέρα. "Θα πάμε επιθετικά είπε" γιατί ήδη είχε κάνει μεταστάσεις στο συκώτι κι αλλού...
Ξεκίνησε η χημειοθεραπεία Μεγάλη Πέμπτη κι αμέσως μετά ακτινοθεραπεία στο Μαρούσι, στο Ιατρικό, γιατί άμεσες ημερομηνίες σε δημόσιο νοσοκομείο δεν υπήρχαν.
Η πορεία ήταν πτωτική με λίγες καλές μέρες ενδιάμεσα. Η ταλαιπωρία του μεγάλη... Με αιμοπτύσεις που σταμάτησαν μετά από τις πρώτες βδομάδες ακτινοθεραπείας, με κάψιμο οισοφάγου κ αδυναμία κατάπωσης, με πόνους στο στέρνο κ στο πόδι... Κάναμε κ δεύτερη χημειοθεραπεία. Και μετά μαγνητικές. Και μετά αλλάξαμε θεραπεία γιατί δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέματα. Πήγαμε σε νέα χημειοθεραπεία (πιο ήπια είπαν κ εμείς χαρήκαμε ενώ αυτό ήταν δειγμα ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα) Κι όμως άρχισε να αισθάνεται καλύτερα! Να καταπίνει, να τρώει, να κυκλοφορεί λιγάκι με βόλτες στην παραλία. Κι η ελπίδα πήρε τα πάνω της.
Η λοίμωξη (πνευμονία;)
Κι ενώ όλα έδειχναν "ηρεμία" και νομίζαμε ότι πάμε πολύ καλά, στις 21/8 έκανε λίγο πυρετό. Αντιβίωση, για 3 μέρες ήταν καλά κ μετά πάλι πυρετός. Η γιατρός ήρθε σπίτι να τον δει για να μην τον ταλαιπωρήσει. "Νοσοκομείο να πάτε" μας είπε "για μεγαλύτερη ασφάλεια κ αποτελεσματική αναζήτηση της κατάλληλης αντιβίωσης".
Η νοσηλεία στο Σωτηρία
Την 4η μέρα ο πυρετός υποχώρησε αλλά ο Στέλιος ήταν κάθε μέρα κ λίγο χειρότερα: από δύναμη και κυρίως από αναπνοή! Τον έβαλαν στο καθαρό οξυγόνο, σε max παροχή κι από κει κ πέρα ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση κ η μεγάλη του ταλαιπωρία. Ο ένας πνεύμονας ειχε συρρικνωθεί. Ο άλλος κι αυτός με τα μύρια προβλήματά του. Ο καρκίνος τον είχε ήδη επιβαρύνει! Έτσι στα ξαφνικά, λες κ βρήκε εύφορο έδαφος κ θέριεψε. Ζητήσαμε από τους γιατρούς να κάνουν ό,τι ήταν δυνατό για να μην υποφέρει, να μην αισθάνεται την έλλειψη ανάσας που βίωνε κ τον ταλαιπωρούσε. Με το που ξεκίνησαν οι μεγάλες κρίσεις μας ζήταγε να κάνουμε κάτι για να σταματήσει το μαρτύριο! Φρίκη για όλους και κυρίως για κείνον...
Η τελευταία ανάσα
Έφυγε με μια ήρεμη ανάσα την Τρίτη, νωρίς το μεσημέρι, αφού είχε προηγηθεί μια φοβερή κρίση -πριν του βάλουν τη μορφίνη. Τα τελευταία του λόγια ήταν μια φράση αγωνίας, που με μια εξωπραγματική δύναμη φώναξε: "Κάντε κάτι να πεθάνω!"
Κι έτσι τον έχασα... Για πάντα. :(
6/9/2016