Για τον Στέλιο, που βιάστηκε να φύγει...
Εκεί που νομίζεις ότι τον "νίκησες" εκεί σου δείχνει τα δόντια του για τα καλά! Για τον καρκίνο λέω.
Η ιστορία με τον καρκίνο στον πνεύμονα
Από το 2014 έψαχνε ο Στέλιος να βρει τί ήταν αυτό που τον ενοχλούσε στην αναπνοή και στο στήθος. ΧΑΠ του είπαν 2 πνευμονολόγοι κι έπαιρνε εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά. Αρχές 2015 η "ενόχληση" εντάθηκε. Πήγε σε τρίτο πνευμονολόγο. Έκανε βρογχοσκόπηση στο Ιατρικό Π. Φαλήρου και το δείγμα πήγε για βιοψία. Αρνητικό έδειξε κ χαρήκαμε!
Ο γιατρός όμως επέμενε κ πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε τις υπηρεσίες επεμβατικού ακτινολόγου για μια "παρακέντηση" από την πλάτη στον πνεύμονα για δείγμα. Ένας από τους καλύτερους μας είπε, είναι ο Λουκάς Θάνος στο Σωτηρία.
Κι αρχίζουν οι ταλαιπωρίες: Διπλή λήψη δείγματος κι επιπλοκή: πνευμοθώρακας κ υποδόριο εμφύσημα... Στη Θωρακοχειρουργική του Σωτηρία 10 μέρες! Αποτέλεσμα βιοψίας: Αρνητικό!
Για μερικούς μήνες ηρεμία με επισκέψεις σε πνευμονολόγους. Έλα όμως που αρχή της χρονιάς άρχισαν οι αιμοπτύσεις κι ένα "λίπωμα" στο στέρνο έκανε την εμφάνισή του και υπογράμμιζε την παρουσία του με πόνους.
Στον χειρουργό του Σωτηρία (Κ. Βάχλα) πήγαμε για να το δει κ άμεσα μας έστειλε στον διευθυντή της 9ης Πνευμονολογικής Κλινικής (Π. Δεμερτζής) ο οποίος τον προγραμμάτισε άμεσα για δεύτερη βρογχοσκόπηση. Την έκανε (με μεγάλη ταλαιπωρία). Το αποτέλεσμα: Αρνητικό + Ύποπτο έγραψαν. Ο γιατρός όμως μας είπε "είναι καρκίνος". Επανάληψη της βρογχοσκόπησης σε μια βδομάδα (γιατί πρέπει να έχουν τα αναλυτικά στοιχεία του καρκίνου για να ξεκινήσουν θεραπεία) που όμως κ πάλι δεν κατάφερε πολλά, άσε που είχε μια μεγάλη αιμορραγία! Το αποτέλεσμα κ πάλι: Ύποπτο!
Ο γιατρός είπε για νέα βρογχοσκόπηση με άκαμπτο σωλήνα κ γενική νάρκωση. Ο Στέλιος είπε "Όχι, προτιμώ να πεθάνω". Έτσι φτάσαμε στο αρχικό σημείο: Θωρακοχειρουργός και μικρή τομή στο λίπωμα. Το δείγμα για βιοψία σε εργαστήριο εκτός νοσοκομείου. Ήταν Παρασκευή πριν τη Μεγάλη Βδομάδα. Τη Μ. Δευτέρα πήραμε τα αποτελέσματα: NSCLC. Μη μικροκυτταρικός καρκίνος, στάδιο IV.
Στην 3η Πανεπιστημιακή Κλινική, στο Ογκολογικό στην γιατρό Α.Χαρπίδου πήγαμε την ίδια μέρα. "Θα πάμε επιθετικά είπε" γιατί ήδη είχε κάνει μεταστάσεις στο συκώτι κι αλλού...
Ξεκίνησε η χημειοθεραπεία Μεγάλη Πέμπτη κι αμέσως μετά ακτινοθεραπεία στο Μαρούσι, στο Ιατρικό, γιατί άμεσες ημερομηνίες σε δημόσιο νοσοκομείο δεν υπήρχαν.
Η πορεία ήταν πτωτική με λίγες καλές μέρες ενδιάμεσα. Η ταλαιπωρία του μεγάλη... Με αιμοπτύσεις που σταμάτησαν μετά από τις πρώτες βδομάδες ακτινοθεραπείας, με κάψιμο οισοφάγου κ αδυναμία κατάπωσης, με πόνους στο στέρνο κ στο πόδι... Κάναμε κ δεύτερη χημειοθεραπεία. Και μετά μαγνητικές. Και μετά αλλάξαμε θεραπεία γιατί δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέματα. Πήγαμε σε νέα χημειοθεραπεία (πιο ήπια είπαν κ εμείς χαρήκαμε ενώ αυτό ήταν δειγμα ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα) Κι όμως άρχισε να αισθάνεται καλύτερα! Να καταπίνει, να τρώει, να κυκλοφορεί λιγάκι με βόλτες στην παραλία. Κι η ελπίδα πήρε τα πάνω της.
Η λοίμωξη (πνευμονία;)
Κι ενώ όλα έδειχναν "ηρεμία" και νομίζαμε ότι πάμε πολύ καλά, στις 21/8 έκανε λίγο πυρετό. Αντιβίωση, για 3 μέρες ήταν καλά κ μετά πάλι πυρετός. Η γιατρός ήρθε σπίτι να τον δει για να μην τον ταλαιπωρήσει. "Νοσοκομείο να πάτε" μας είπε "για μεγαλύτερη ασφάλεια κ αποτελεσματική αναζήτηση της κατάλληλης αντιβίωσης".
Η νοσηλεία στο Σωτηρία
Την 4η μέρα ο πυρετός υποχώρησε αλλά ο Στέλιος ήταν κάθε μέρα κ λίγο χειρότερα: από δύναμη και κυρίως από αναπνοή! Τον έβαλαν στο καθαρό οξυγόνο, σε max παροχή κι από κει κ πέρα ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση κ η μεγάλη του ταλαιπωρία. Ο ένας πνεύμονας ειχε συρρικνωθεί. Ο άλλος κι αυτός με τα μύρια προβλήματά του. Ο καρκίνος τον είχε ήδη επιβαρύνει! Έτσι στα ξαφνικά, λες κ βρήκε εύφορο έδαφος κ θέριεψε. Ζητήσαμε από τους γιατρούς να κάνουν ό,τι ήταν δυνατό για να μην υποφέρει, να μην αισθάνεται την έλλειψη ανάσας που βίωνε κ τον ταλαιπωρούσε. Με το που ξεκίνησαν οι μεγάλες κρίσεις μας ζήταγε να κάνουμε κάτι για να σταματήσει το μαρτύριο! Φρίκη για όλους και κυρίως για κείνον...
Η τελευταία ανάσα
Έφυγε με μια ήρεμη ανάσα την Τρίτη, νωρίς το μεσημέρι, αφού είχε προηγηθεί μια φοβερή κρίση -πριν του βάλουν τη μορφίνη. Τα τελευταία του λόγια ήταν μια φράση αγωνίας, που με μια εξωπραγματική δύναμη φώναξε: "Κάντε κάτι να πεθάνω!"
Κι έτσι τον έχασα... Για πάντα. :(
6/9/2016
Η ιστορία με τον καρκίνο στον πνεύμονα
 |
| Απρίλιος 2015 βόλτα στο Φλοίσβο |
Ο γιατρός όμως επέμενε κ πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε τις υπηρεσίες επεμβατικού ακτινολόγου για μια "παρακέντηση" από την πλάτη στον πνεύμονα για δείγμα. Ένας από τους καλύτερους μας είπε, είναι ο Λουκάς Θάνος στο Σωτηρία.
Κι αρχίζουν οι ταλαιπωρίες: Διπλή λήψη δείγματος κι επιπλοκή: πνευμοθώρακας κ υποδόριο εμφύσημα... Στη Θωρακοχειρουργική του Σωτηρία 10 μέρες! Αποτέλεσμα βιοψίας: Αρνητικό!
 |
| Σεπτέμβριος 2015 στο πλοίο για την Κρήτη |
Στον χειρουργό του Σωτηρία (Κ. Βάχλα) πήγαμε για να το δει κ άμεσα μας έστειλε στον διευθυντή της 9ης Πνευμονολογικής Κλινικής (Π. Δεμερτζής) ο οποίος τον προγραμμάτισε άμεσα για δεύτερη βρογχοσκόπηση. Την έκανε (με μεγάλη ταλαιπωρία). Το αποτέλεσμα: Αρνητικό + Ύποπτο έγραψαν. Ο γιατρός όμως μας είπε "είναι καρκίνος". Επανάληψη της βρογχοσκόπησης σε μια βδομάδα (γιατί πρέπει να έχουν τα αναλυτικά στοιχεία του καρκίνου για να ξεκινήσουν θεραπεία) που όμως κ πάλι δεν κατάφερε πολλά, άσε που είχε μια μεγάλη αιμορραγία! Το αποτέλεσμα κ πάλι: Ύποπτο!
 |
| ο καρκίνος |
Στην 3η Πανεπιστημιακή Κλινική, στο Ογκολογικό στην γιατρό Α.Χαρπίδου πήγαμε την ίδια μέρα. "Θα πάμε επιθετικά είπε" γιατί ήδη είχε κάνει μεταστάσεις στο συκώτι κι αλλού...
Ξεκίνησε η χημειοθεραπεία Μεγάλη Πέμπτη κι αμέσως μετά ακτινοθεραπεία στο Μαρούσι, στο Ιατρικό, γιατί άμεσες ημερομηνίες σε δημόσιο νοσοκομείο δεν υπήρχαν.
Η πορεία ήταν πτωτική με λίγες καλές μέρες ενδιάμεσα. Η ταλαιπωρία του μεγάλη... Με αιμοπτύσεις που σταμάτησαν μετά από τις πρώτες βδομάδες ακτινοθεραπείας, με κάψιμο οισοφάγου κ αδυναμία κατάπωσης, με πόνους στο στέρνο κ στο πόδι... Κάναμε κ δεύτερη χημειοθεραπεία. Και μετά μαγνητικές. Και μετά αλλάξαμε θεραπεία γιατί δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέματα. Πήγαμε σε νέα χημειοθεραπεία (πιο ήπια είπαν κ εμείς χαρήκαμε ενώ αυτό ήταν δειγμα ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα) Κι όμως άρχισε να αισθάνεται καλύτερα! Να καταπίνει, να τρώει, να κυκλοφορεί λιγάκι με βόλτες στην παραλία. Κι η ελπίδα πήρε τα πάνω της.
Η λοίμωξη (πνευμονία;)
Κι ενώ όλα έδειχναν "ηρεμία" και νομίζαμε ότι πάμε πολύ καλά, στις 21/8 έκανε λίγο πυρετό. Αντιβίωση, για 3 μέρες ήταν καλά κ μετά πάλι πυρετός. Η γιατρός ήρθε σπίτι να τον δει για να μην τον ταλαιπωρήσει. "Νοσοκομείο να πάτε" μας είπε "για μεγαλύτερη ασφάλεια κ αποτελεσματική αναζήτηση της κατάλληλης αντιβίωσης".
Η νοσηλεία στο Σωτηρία
Την 4η μέρα ο πυρετός υποχώρησε αλλά ο Στέλιος ήταν κάθε μέρα κ λίγο χειρότερα: από δύναμη και κυρίως από αναπνοή! Τον έβαλαν στο καθαρό οξυγόνο, σε max παροχή κι από κει κ πέρα ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση κ η μεγάλη του ταλαιπωρία. Ο ένας πνεύμονας ειχε συρρικνωθεί. Ο άλλος κι αυτός με τα μύρια προβλήματά του. Ο καρκίνος τον είχε ήδη επιβαρύνει! Έτσι στα ξαφνικά, λες κ βρήκε εύφορο έδαφος κ θέριεψε. Ζητήσαμε από τους γιατρούς να κάνουν ό,τι ήταν δυνατό για να μην υποφέρει, να μην αισθάνεται την έλλειψη ανάσας που βίωνε κ τον ταλαιπωρούσε. Με το που ξεκίνησαν οι μεγάλες κρίσεις μας ζήταγε να κάνουμε κάτι για να σταματήσει το μαρτύριο! Φρίκη για όλους και κυρίως για κείνον...
Η τελευταία ανάσα
Έφυγε με μια ήρεμη ανάσα την Τρίτη, νωρίς το μεσημέρι, αφού είχε προηγηθεί μια φοβερή κρίση -πριν του βάλουν τη μορφίνη. Τα τελευταία του λόγια ήταν μια φράση αγωνίας, που με μια εξωπραγματική δύναμη φώναξε: "Κάντε κάτι να πεθάνω!"
Κι έτσι τον έχασα... Για πάντα. :(
6/9/2016
