Επείγον: Αναζητείται δικαιοσύνη.

     Έχω αγωνία για την οικονομία, το άμεσο και το απώτερο μέλλον. Όπως όλοι.
2 χρόνια τώρα αισθάνoμαι κάθε μέρα και μεγαλύτερη απογοήτευση. Για τις "δεξιότητες" των πολιτικών, για τη σκληρότητα των τραπεζών, για τις λαμογιές πολλών, για εμάς... Δυό χρόνια τώρα έχουν γίνει απίστευτες γκάφες, έχουν προχωρήσει ελάχιστα -ή καθόλου- θέματα που θα έπρεπε σήμερα να έχουν ολοκληρωθεί. Δύο χρόνια τώρα έχουν γίνει ελάχιστα που "ίσως" να εξελιχθούν θετικά. Με αμφιβολίες...

Τί είναι αυτό που μας έχει απογητεύσει τόσο και μας έχει (ή αρχίζει να μας έχει) κάνει άνω κάτω; Τα οικονομικά;  H ανεργία; Ο φόβος έλλειψης χρημάτων για την πληρωμή των βασικών -συντάξεις, μισθοί, δαπάνες δημοσίου; Η αβέβαιη προοπτική; Όλα αυτά μαζί;

Πολλοί λένε ότι φταίνε οι πολιτικοί και οι μεγάλοι "επενδυτές".
Κάποιοι άλλοι λένε ότι φταίνε γενικότερα οι πολίτες, οι πολλοί, που όλα αυτά τα χρόνια ζούσαν με  δανεικά, είτε ως δανειολήπτες είτε ως δημόσιοι υπάλληλοι, είτε ως φοροφυγάδες.

Σε όποια πλευρά κι αν βρίσκεται η αλήθεια ή, σωστότερα, σε όποια πλευρά κι αν βρίσκεται η λύση στο πρόβλημά μας, δεν πρόκειται να έχουμε εξέλιξη, σύμπλευση, ηρεμία και κοινωνική ειρήνη αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη για μένα σημαίνει να βρεθούν όσο περισσότεροι ένοχοι γίνεται και να τους ζητηθεί να επιστρέψουν τα χρήματα που έχουν καταχραστεί. Είτε είναι πολιτικοί που χρησιμοποιήσαν για δικό τους όφελος δημόσιο χρήμα είτε είναι απλοί πολίτες που δεν πλήρωσαν αυτό που αντιστοιχεί στο εισόδημά τους είτε είναι επιχειρηματίες που έκλεισαν την επιχείρηση αλλά οι ίδιοι απολαμβάνουν του πλούτου που απόκτησαν σε βάρος των υπολοίπων.

Απόδοση δικαιοσύνης. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Και αν αυτό επιτευχθεί, τότε όλοι μαζί θα κάνουμε ο,τιδήποτε χρειάζεται για να περάσουμε στην επόμενη φάση: με δυσκολίες, με λιγοστά εισοδήματα, με ταλαιπωρία. Αλλά θα έχουμε αποκτήσει *εμπιστοσύνη* προς αυτούς που θα κυβερνούν. Τοπικά αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά και μεταξύ μας, οι πολίτες.

Διαφορετικά θα έχουμε αδικηθεί κατάφωρα. Κάποιοι που ήταν μια ζωή συνεπείς, νομοταγείς, έντιμοι θα έρθουμε στο ίδιο επίπεδο με αυτούς που ήταν ρεμάλια, λαμόγια, "πονηροί" και ανέντιμοι. Αυτός που γλένταγε, δανειζόταν και δεν πλήρωσε ποτέ δεν θα διαφέρει σε τίποτα με αυτόν που ήταν πάντα τυπικός και συνεπής. Ε αυτό, είναι μεγάλη αδικία, απαράδεκτο και ιδιαίτερα προκλητικό.

Σταματήστε λοιπόν να μου επαναλαμβάνετε ότι φταίω.  Κάντε κάτι για να με πείσετε ότι είστε έντιμοι και ικανοί ΕΣΕΙΣ. Ότι μπορείτε να κάνετε τη δουλειά σας σωστά και να δώσετε λύση, έστω και τώρα. Φροντίστε να αναπτυχθεί πάλι η μεταξύ μας εμπιστοσύνη.
Με συνεργασίες; Με παραιτήσεις; Βρείτε το. Εδώ και τώρα!

Αλλιώς, θα πρέπει να περιμένετε (και να περιμένουμε) τα χειρότερα. Είτε από την πλευρά των πολλών (αναταραχές) είτε από την πλευρά των λίγων (δεν θέλω ούτε να το γράψω...).