ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Καλές Γιορτές και Καλή Χρονιά σε όλους μας.

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΤΟ INTERNET

Εδώ και πολύ καιρό αναρωτιέμαι γιατί οι δημοσιογράφοι, ειδικά οι τηλεοπτικοί τα έχουν βάλει με το internet. Χθες το βράδυ νομίζω ότι κατάλαβα.

Παρακολούθησα για περίπου 20 λεπτά (τόσο άντεξα) την εκπομπή του Χαρδαβέλα για το internet chat. Στον πρόλογό του μας ενημέρωσε ότι δεν ασχολείται με internet και computers, έτσι για να μην τον κακολογήσουμε, και όταν χρειάζεται κάτι να βρει το ζητάει από κάποιον άλλον.

Με πλήρη άγνοια λοιπόν, ξεκίνησε το θέμα του έχοντας καλέσει διάφορους τύπους άσχετους, αλλά σχετικούς και συχνούς σε τηλεοπτικές συζητήσεις και παράθυρα, και άρχισαν όλοι μαζί να λένε πάλι "τί κακό πράγμα και προς αποφυγήν" είναι το internet και γενικά ό,τι έχει σχέση με αυτό, γιατί μπορεί να μας παρασύρει, να πάθουμε τα μύρια όσα και στο τέλος να μας...καταπιεί.

Προσωπικά όταν πρέπει να ασχοληθώ με κάποιο θέμα, ψάχνω πρώτα να μάθω όσα περισσότερα γίνεται και εάν είναι δυνατό να το δω στην πράξη, να το δοκιμάσω, να αποκτήσω τη σχετική εμπειρία. Όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν το αντίστοιχο άραγε; Δεν τηρούν καν το θεμιτό, να έχουν δηλαδη να παρουσιάσουν και την άλλη άποψη. Το κάνουν επίτηδες; Θέλουν να τρομάζουν τον κόσμο που δεν γνωρίζει; Πουλάει πιο πολύ αυτό; Μέχρι πότε;

Χθες νομίζω κατάλαβα γιατί τα βάζουν με το internet. Στην εποχή μάλιστα που το ΤΙΜΕ ανακηρύσει person of the year τους ασχολούμενους με αυτό, στη νέα μορφή που παίρνει. Κατάλαβα χθες, ότι είναι αδυναμία κατανόησης από την πλευρά των δημοσιογράφων, αλλά και έλλειψη ικανότητας προσαρμογής στα νέα δεδομένα.

Μάλλον ήρθε η ώρα κάποιοι να πηγαίνουν σπιτάκι τους. Άντε παιδιά στο καλό και καλές επικοινωνίες στον καφενέ της γειτονιάς ή της ΕΣΗΕΑ!

"Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"...γιατί υπάρχει internet!

Ίσως κάπως έτσι να το συμπλήρωνε σήμερα ο Καζαντζάκης.
Η απεργία είναι δικαίωμα των εργαζομένων και χρόνια πριν κατάφεραν σπουδαία πράγματα μέσω αυτού του μέτρου πίεσης. Τα τελευταία όμως χρόνια φαίνεται να είναι μόνο δικαίωμα των "προνομιούχων" εργαζομένων. Δεν ξέρω κανένα εργαζόμενο ιδιωτικής επιχείρησης που απεργεί με τόση ευκολία, εκτός από εκείνους με τα super συνδικάτα! Δεν είμαι εναντίον της απεργίας. Αλλά π.χ. όταν κάποτε έμαθα ότι τα γιαπωνεζάκια μιας αυτοκινητοβιομηχανίας απεργούν με τον ακόλουθο έξυπνο τρόπο εντυπωσιάστηκα: δεν σταματούν την παραγωγή, απλώς "κόβουν" ένα τελευταίο στάδιο, π.χ. δεν βάζουν τιμόνι. Οπότε έτσι, και εξασκούν πίεση προς την εργοδοσία αλλά και η απεργία τους δεν έχει καταστροφικές επιπτώσεις.
Εδώ κάνουμε το αντίθετο: Την πίεση μιας απεργίας την υφίσταται ο υπόλοιπος εργαζόμενος πληθυσμός. Βγαίνει το πρωί στο δρόμο και μένει στο ίδιο σημείο για ώρες, θέλει να πάει στο κέντρο της Αθήνας και μόνο με ποδαρόδρομο το καταφέρνει. (αλήθεια τί αιτήματα έχουν οι εργαζόμενοι στο Metro;) Τα νεύρα μας τεντώνονται και πετάγονται διάφορες "μπαλιές" δεξιά-αριστερά" και την πληρώνει τελικά ο "άμαχος πληθυσμός". Τι να πει κανείς; Ευτυχώς που υπάρχει και το internet που (κουτσά-στραβά) λειτουργεί και μπορείς να διεκπεραιώσεις κάποιες δουλειές. Και μια και ανέφερα το internet: Η σημερινή παρουσίαση των στοιχείων της έρευνας της AGB Nielsen (e-metrics και e-census) μας ενημέρωσε ότι ο αριθμός των browsers στο web έχει φτάσει τους 2.559.168 (Νοέμβριος 2006). Δηλαδή κάτι παραπάνω από το 23% του πληθυσμού. Είμαστε ακόμη πίσω και τελικά ίσως και γιαυτό ....μποτιλιαριζόμαστε στους δρόμους!

Οι γιορτινές e-cards

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Στολίδια, φωτάκια μια λαμπρή εικόνα σκεπάζει τα καλώς και κακώς κείμενα. Κι έπειτα οι ευχές... Έχετε παρατηρήσει πώς όλοι προσπαθούμε να πούμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικό, πιο πρωτότυπο ίσως τρόπο; Η αγορά με τις κάρτες συνεχίζει να ανθεί, αφού το ποσοστό του πληθυσμού στην Ελλάδα που έχει πρόσβαση στο internet είναι μόνο γύρω στο 20% (και κάποιοι μόνο για επαγγελματικούς λόγους). Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θυμάμαι το macromedia flash ή πλέον adobe flash. Πολύ θα ήθελα να το "παίζω στα δάχτυλα" για να κάνω τις προσωπικές μου e-κάρτες. Αφού αυτό δεν είναι εφικτό, αναζητώ κι εγώ τέτοιες καρτούλες στις διάφορες online e-cards (π.χ. www.bluemountain.com ) ή και σε sites που σου δίνουν δωρεάν ή έναντι μικρού αντιτίμου τη δυνατότητα να κατεβάσεις .fla αρχεία ώστε να τα διαμορφώσεις όπως θέλεις. Για παράδειγμα το www.flashkit.com . Είναι εκπληκτικό το τί υπάρχει "εκεί πάνω". Τα πάντα...σχεδόν. Και βέβαια έχουν προσαρμοστεί και οι εταιρείες stock υλικού, που πλέον προσφέρουν εκτός από φωτογραφίες και video, τώρα και αρχεία flash. Αν θέλετε λοιπόν animated ευχές ή και interactive ευχές, μια "βόλτα" θα σας δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

To μετρό!

Φαντάζομαι ότι όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει το μετρό. Κάποιοι καθημερινά, κάποιοι συχνά, κάποιοι έστω για μια φορά. Αυτό το εξαιρετικό μέσο μεταφοράς που εξυπηρετεί θαυμάσια και ταχύτατα και που μακάρι να εξαπλωθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα σε όλη την Αττική.
Ένα πράγμα με έχει εντυπωσιάσει: όταν κάνει στάση κι ετοιμάζονται οι επιβαίνοντες να βγουν αντιμετωπίζουν ένα μπουλούκι μπροστά στην ανοιχτή πόρτα: τους νέους επιβάτες! Μα θέλει ενημέρωση και ΓΙΑ ΑΥΤΟ; Πώς πρέπει να μπαινοβγαίνουμε στο μετρό; Θα πρέπει να υπάρχουν οδηγίες του τύπου: Πρώτα να βγούν οι "μέσα", άρα καθόμαστε στα πλαϊνά της πόρτας και αφού βγουν τότε μπαίνουμε! Έχω την εντύπωση ότι και στα αυτο-νόητα χρειάζονται οδηγίες γιατί μάλλον κυκλοφορούν πολλά ...α-νόητα μεταξύ μας.
Έλεος!

Το ξεκίνημα.

Το σκεφτόμουν αρκετό καιρό να κάνω δικό μου blog. Γιατί; Από περιέργεια, για να μάθω πώς λειτουργεί, πώς είναι η φάση με τα blogs. Και το έκανα. Καλή μου αρχή λοιπόν και όσοι πιστοί προσέλθετε. Δεν γράφω σαν το doncat ή τον pitsiriko. Ο στόχος μου είναι η ανταλλαγή απόψεων για θέματα internet και computer από την πλευρά του χρήστη και όχι του ειδικού. Του χρήστη που ενδιαφέρεται και αγαπάει τις νέες τεχνολογίες όχι του αδιάφορου....για να εξηγούμαστε από την αρχή! Αλλά και posts για καθημερινά θέματα που μπορεί να μας ευχαριστούν ή να μας ταλαιπωρούν. Είναι ένα blog επικοινωνία; Είναι μονόλογος; Για κάποια blogs και τα δύο, για μερικά το δεύτερο! Ας δούμε τι θα μας βγει εδώ. Καλημέρα.